همیشه عاشق توسط معشوق مورد ازنجار قرار میگیرد و فراق را باعث میشود،و فراق در پوست و گوشت عشق نهفته است گویی ذات عشق در نرسیدن است.و انتظار عاشق برای وصال انتظاری است بیهوده و عبث، هرچند که اگر وصال حاصل شود و پایدار بماند دیگر عشقی باقی نمی ماند.

به گمانم مفهومی اساسی از زندگی را گم کرده ام، قطعه ای از این پازل لعنتی که پیدایش نمی کنم، قطعه ای که اگر پیدایش کنم چرایی تمام اهدافم می شود، چه کسی می تواند آن قطعه پازل را پیدا کند؟ تنها کسی که همواره با من بوده است در تمام مراحل، در تمام دقایق و در تمام ثانیه های زندگی من جاری بوده است، کسی یا چیزی یا انرژی فراتر از من، آری به گمانم خدا میداند، اما سکوتش را نمی فهمم، خدایا سوکتت را نمی فهمم چه حکمتی در سکوت تو نهفته است؟